အတိတ္ကေပးတဲ့ သတင္းစာသခၤန္းစာမ်ား

အစိုးရက ပုဂၢလိကပိုင္းသတင္းစာ ထုတ္ေဝခြင့္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္မွာ ပုဂၢလိကသတင္းစာနဲ႔ ပါတီသတင္းစာ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ အစိုးရသတင္းစာပါ ထည့္တြက္ရင္ သတင္းစာ (၃) မ်ဳိး ရွိေနပါတယ္။ အစိုးရနဲ႔ ပါတီသတင္းစာကို ၿပိဳင္ဆုိင္ထုတ္ေဝရတဲ့ ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြ ေရရွည္မွာ စီးပြားေရးတြက္ေခ်
ကိုက္ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားလာၾကပါတယ္။ အစိုးရသတင္းစာဟာ အရံႈးအျမတ္ကို အဓိကမထားဘဲ ထုတ္ေဝႏိုင္ပါတယ္။ ပါတီသတင္းစာကလည္း မိမိပါတီကို အမ်ားျပည္သူ ေထာက္ခံေအာင္ရည္ရြယ္ၿပီး ထုတ္ေဝတာျဖစ္လို႔ အျမတ္မရလည္း ထုတ္ေဝႏိုင္မယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။

ဒုတိယကမာၻစစ္ကာလ ဂ်ပန္ေခတ္ျမန္မာသတင္းစာဟာ ဂ်ပန္စစ္တပ္ရဲ ႔ ဆင္ဆာရံုးက စစ္ေဆးၿပီးမွ ထုတ္ေဝရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္တေခတ္လံုး ေအာင့္ထားရသူေတြဟာ စစ္ၿပီးေခတ္မွာ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္နဲ႔ မဂၢဇင္းေတြ တသီးခ်ည္းထုတ္ေဝလာပါတယ္။ စစ္ၿပီးေခတ္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္က အေတြ႔အႀကံဳေတြဟာ အခုေခတ္ တသီးပုဂၢလိက သတင္းစာေတြအတြက္ သင္ခန္းစာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ပုဂၢလိကသတင္းစာအေၾကာင္း ေလ့လာစရာ အနည္းငယ္ရွိတဲ့အထဲမွာ ေၾကးမံုသတင္းစာ တည္ေထာင္ခဲ့သူ သတင္းစာဆရာဦးေသာင္း ေရးသားၿပီး ရန္ကုန္နဲ႔ အေမရိကန္မွာ ထုတ္ေဝတဲ့ 'သတင္းစာတို႔ လြတ္လပ္ေသာေခတ္' ဆိုတဲ့စာအုပ္ဟာ ေရွ ႔တန္းကပါဝင္ပါတယ္။ သတင္းသမားေကာင္း သတင္းစာပညာ မဟာဝိဇၹာဘြဲ႔ရသူ အိုးေဝဦးညိဳျမက နိဒါန္းေရးထားပါတယ္။ သတင္းသမားေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္စရာမလိုဘဲ စိတ္ဝင္စားမႈနဲ႔ ေလ့လာမႈကသာ အေရးႀကီးပံုကို ဦးညိဳျမက ရွင္းျပထားပါတယ္။ သတင္းစာမွာ အယ္ဒီတာပိုင္းနဲ႔ မန္ေနဂ်ာပိုင္းဆုိၿပီး ႏွစ္ပိုင္းရွိတဲ့အနက္ မန္ေနဂ်ာပိုင္းကေတာ္မွ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာေတာ္ၿပီး အယ္ဒီတာညံ့ရင္ လူေျပာင္းလဲႏုိင္ေပမယ့္ မန္ေနဂ်ာပိုင္းမွာညံ့တဲ့ သတင္းစာကေတာ့ သက္ဆိုးမရွည္ဘူးလို႔ ဦးညိဳျမက ဆိုပါတယ္။

အယ္ဒီတာပိုင္းေရာ မန္ေနဂ်ာပိုင္းေရာ အားေကာင္းတဲ့အတြက္ သူရိယ၊ ဗမာ့ေခတ္နဲ႔ ေၾကးမံုသတင္းစာေတြ ေအာင္ျမင္တာျဖစ္တယ္လို႔ ဦးညိဳျမက ဆုိပါတယ္။ သူကိုယ္တုိင္ကလည္း စီမံကြပ္ကဲတဲ့ မန္ေနဂ်ာပိုင္းကို စိတ္မဝင္စားဘဲ အယ္ဒီတာပိုင္းကိုသာ စိတ္ဝင္စားတဲ့အတြက္ အိုးေဝသတင္းစာဟာ လံုးလည္လိုက္ၿပီး မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ဝန္ခံထားပါတယ္။ အယ္ဒီတာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ စီမံခန္႔ခြဲတဲ့ မန္ေနဂ်ာ ပရမ္းပတားျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းစာဟာ သက္ဆိုးမရွည္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ပုဂၢလိကသတင္းစာဘဝမွာ ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ ဟံသာဝတီ ဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္းကို အဓိကထားတာေတြ႔ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္းမွာ အေျခခိုင္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ အယ္ဒီတာေကာင္းေတြကို ရွာေဖြခန္႔အပ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ႀကီးပြားတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

တုိင္းသူျပည္သားဟာ သူတို႔ေန႔စဥ္ ထိေတြ႔ေနတဲ့ စာနယ္ဇင္း၊ ေရဒီယို၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားစတဲ့ မီဒီယာေတြရဲ ႔ လႊမ္းမုိးမႈကို အနည္းနဲ႔အမ်ားခံၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ျပည္သူနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့ မီဒီယာေလာကကို လႊမ္းမုိးႏိုင္သူဟာ ျပည္သူ႔သေဘာထားကို လိုခ်င္သလို ပံုသြင္းႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုရိုးရွိပါတယ္။ စစ္အစိုးရမတုိင္မီ စာနယ္ဇင္းသမုိင္းမွာ ဦးေသာင္း (ေခၚ) ေအာင္ဗလရဲ ႔ ေၾကးမံုဟာ ေစာင္ေရအမ်ားဆံုး ထုတ္ေဝတဲ့သတင္းစာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာင္ေရအမ်ားဆံုးသတင္းစာက လက္ဝဲကိုအသားေပးတဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္သူေတြ လက္ဝဲမႈိင္းမိခဲ့ရတယ္လို႔ ဦးညိဳျမက မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ သတင္းစာဆိုတာ ေစာင္ေရမ်ားေလ တာဝန္ႀကီးေလလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီေခတ္ေဟာင္းမွာ မ႑ိဳင္သတင္းစာကို အာဏာရပါတီက ထုတ္ေဝၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ေနစဥ္နဲ႔ ျပည္သူ႔ဂ်ာနယ္ဟာ အတိုက္အခံသတင္းစာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပါတီလိုင္းကို ဦးစားေပးတဲ့သတင္းစာဟာ ပုဂၢလိကသတင္းစာလုိ ေအာင္ျမင္မႈမရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

စာနယ္ဇင္းသတင္းမီဒီယာကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ၿပီး အစိုးရလုပ္သမွ်ေကာင္းေၾကာင္း ဝါဒျဖန္႔တဲ့ အစိုးရသတင္းမီဒီယာေတြ ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမႈမရႏိုင္တာကို ၁၉၈၈ ျပည္သူ႔ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုက သက္ေသျပေနပါတယ္။ သတင္းမရွိရင္ မေရာင္းရမွာ စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ ပရိသတ္စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ လိမ္လည္လုပ္ႀကံၿပီး သတင္းေရးတတ္ပံုကိုလည္း ေၾကးမံုဦးေသာင္းက ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သံတမန္ဟာ မိမိ တုိင္းျပည္အတြက္ လိမ္လည္တတ္သလို သတင္းစာဆရာဟာလည္း မိမိထမင္းအိုးအတြက္ လိမ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ့ ဆုိရိုးစကားကို ဂရုျပဳသင့္ေၾကာင္း ေၾကးမံုဦးေသာင္းက သတိေပးထားပါတယ္။

သတင္းစာအမ်ားစုဟာ အစိုးရမႀကိဳက္မယ့္သတင္းကို ေရွာင့္ေလ့ရွိေပမယ့္ ေၾကးမံုနဲ႔ ဗမာေခတ္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုသိသင့္တဲ့သတင္းကို မေၾကာက္မရြံ ႔ ေဖာ္ျပတဲ့အတြက္ လူႀကိဳက္မ်ားတာ ျဖစ္တယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ သတင္းအမွန္ရဖို႔ မရမကလိုက္ၿပီး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေဖာ္ျပတဲ့အတြက္ ေၾကးမံု]သတင္းစာဟာ သတင္းဘက္မွာ ၾသဇာအရွိန္အဝါ ႀကီးမားတာမို႔ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အစိုးရက အရင္ဆံုးသိမ္းလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းမွန္ကန္မႈ၊ ဘက္မလိုက္မႈနဲ႔ မွ်တစြာေဝဖန္မႈ စတာေတြကို အဓိကထားတဲ့ သတင္းစာကသာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေၾကာင္း လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းသမုိင္းက သင္ခန္းစာေပးထားပါတယ္။

Posted in: သတင္းသံုးသပ္ခ်က္